Neapol i Pompeje

1) Wezuwiusz:

Wspiąwszy się na szczyt Wezuwiusza można nie tylko zajrzeć w czeluście jego krateru, ale również podziwiać rozpościerającą się wokół panoramę. Ze ściezki zwanej Strada Matrone można dojrzeć Zatokę Castellamare jak również wyspę Capri. Idąc dalej wzdluż tzw. Wielkiego Stożka (Gran Cono) schodzi się w Piekielną Dolinę (Valle dell'Inferno) aż do podnóży góry zwanej Monte Somma, gdzie można zaobserwować niesamowite wulkaniczne formacje skalne – migmatyty, po wlosku zwane “ditto”. Są ta przykłady skał powstałych poprzez wcisnięcie się magmy w szczeliny skał starszych charakteryzujące się licznymi nieregularnymi łukowatymi swałdowaniami. Godny uwagi jest również głęboki rów po pozostawiony przez potok lawy widoczny po dotarciu do naturalnego tarasu wychodzącego na dolinę rzeki Sarno.

Info: Kliknij tutaj!

2) Pompeje:

To małe miasteczko niedaleko Neapolu stało się jednym z najsławniejszych i najczęściej odwiedzanych miejsc na świecie z powodu katastroficznej erupcji wulkanu niemal 2000 lat temu. W starożytności Pompeje były prosperujacą rzymską kolonią aż do 79 r. n.e., kiedy to pewnego poranka wybuch Wezuwiusza zakopał miasto i jego mieszkańców pod warstwą lawy i popiołu. Uśpiony od wieków wulkan nieoczekiwanie wznowił działalność erupcyjną, pokrywając okolicę nie tylko potokami lawy ale i huraganem popiołów, lapilli, gazów trujących i materiałów erupcyjnych. Erupcja w połączeniu z towarzyszącymi jej trzęsieniami ziemi zmiotły miasteczko z powierzchni ziemi i dopiero w XIX w. udało się odkopać ruiny. Dziś Pompeje, odrodzone z popiołów niczym Feniks, znajdują się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Info: Kliknij tutaj!

3) Sorrento:

Najpiękniejsze i najbardziej znane miasto Półwyspu Sorrento, sąsiadujące z innymi, równie malowniczymi miejscowościami takimi jak Vico Equense, Mete czy Piano di Sorrento, to tradycyjny ośrodek wypoczynkowy pełen otoczonych gajami cytrusowymi zacisznych hoteli i pensjonatów znajdujacych się zaledwie o krok od czystego lazurowego morza. Z punktu widzenia artystyczno-historycznego warta uwagi jest Katedra, Sedile Dominova i Muzeum Terranovy, gdzie można obejrzeć artefakty z XVII i XVIII wieku. Nazwa Sorrento wiąże się z produkcją koronek i inkrustowanego drewna a znana legenda głosi, iż okoliczne wody były siedzibą syren, które wabily swoim śpiewem Odyseusza. Nawet dzis nie trudno sobie wyobrazic wynurzającą się ze spienionych fal kusicielską nimfę. 

4) Positano:

Początki Positano sięgają prehistorii (w okolicy zostały odnalezione szczątki archeologiczne datowane na okolo 11 tys. lat). Nazwa miejscowości – Positano – pochodzi prawdopodobnie z okresu ekspansji hellenskiej w basenie Morza Środziemnego i przywołuje imię greckiego boga mórz i oceanów Posejdona. W czasach Imperium Rzymskiego Positano było znane z tego, iż cesarz Tyberiusz, schroniwszy się przed gniewem Rzymian na Capri, posyłał do tamtejszego młyna po mąke na chleb, nie chcąc używac mąki lokalnej w obawach o próbę otrucia. W wiekach IX – XI Positano należało do Republiki Amalfi i pomimo braku portu prosperowało jako centrum handlowe, konkurując ze sławną wówczas Wenecją. Upadek świetności miasta wiąże się z wynalezieniem maszyny parowej w XIX w. Mieszkańcy Positano, nie będąc w stanie nadążyć za postępem technologicznym poczęli masowo emigrować, zwłaszcza do Ameryk, co zaowocowało spadkiem siły roboczej i upadkiem kultury lokalnej. W czasie Pierwszej Wojny Światowej, podczas gdy wielu Positańczyków ginęło za ojczyznę, miasto było azylem wielkich artystów i literatów rosyjskich i niemieckich, którzy poprzez swoją sztukę rozsławili Positano na cały świat. W okresie powojennym przyjemny klimat i malownicze krajobrazy Postiano przyciągnęły do siebie malarzy, reżyserów i pisarzy, którzy odnowili miasto i wystawili sobie w okolicy wspaniałe wille.. Dziś Positano z jego kolorowymi domkami i wąskimi ulicznaki jest popularną metą turystyczną i prawdziwą wizytowką Zatoki Amalfitańskiej.

5) Amalfi:

Amalfi zostało prawdopodobnie założone przez Rzymian, na co wskazywałaby inskrypcja w godle miasta: Descendit ex patribus romanorum. Jako jedna z ważniejszych Republik Morskich, począwszy od IX w. rywalizowała ona z Pizą, Wenecją i Genuą o kontrolę nad Morzem Środziemnym a Amalfitański Kodeks Morski, znany rownież jako Tablice Amalfitańskie, pełnił istotną rolę aż do XVII w. W XI wieku Amalfi osiągnęło szczyt swojej potęgi, po czym nastapil okres jego upadku: W 1131 r. zostało zdobyte przez Normandów a w 1135 i 1137 r. ograbione przez Pizańczykow, zaś w 1343 r. huragan i następujące trzęsienie ziemi zniszczyły sporą część miasta. Najsławniejszym zabytkiem w Amalfi jest bez wątpienia Katedra w stylu arabsko-sycylijskim, obecnie pod wezwaniem Św. Andrzeja, patrona miasta. Budynek powstał w wyniku zestawienia nakladających się na siebie elementów pochodzących z różnych wieków. Pierwotny budynek był świątynia pra-chrześcijanską z VI w. zbudowaną prawdopodobnie na fundamentach dawnej świątyni pogańskiej. Pomiedzy VI a IX w. na jej miejscu stanęła Katedra pod wezwaniem Św. Marii Assunty, pierwszej patronki Amalfi. Współczeny kościół pod wezwaniem Św. Andrzeja został wzniesiony w IX w. na zamowienie Hrabi Mansone I. W epoce średniowiecza i baroku do kompleksu zostały dodane kolejne elementy w postaci Dzwonnicy, oltarza Św. Andrzeja z dwoma posagami Berniniego ,Niebiańskiego Dziedzińca (it. Chiostro del Paradiso; wzniesionego przez biskupa Filipa Augustrariccio, gdzie znajdowal się sarkofag ze zdobieniami w formie plaskorzeżb przedstawiającymi “zaślubiny Peleo i Teti” oraz “Romulusa i Remusa karmionych przez wilczycę”, oraz że średniowieczną inskrypcja Cezara de Alaneo (Alagno) z Amalfi... MCCLXIII", "CESAREUS ALANEO IACET ARCHIDIACONUS ISTE IURIBUS ORNATUS CUI PRESTES COELIVA CRISTE ELECTUS FUERAT SALERNI MORTE QUIEVIT PROVIDUS ET LARGUS PER FAMAM SUAM CREVIT"; jego pieczęć przechowywana jest w Muzeum Diecezyjnym w Salerno), brązowych bram z czterema srebrnymi kwaterami przedstawiającymi Chrystusa, Madonnę, Św. Andrzeja oraz Św. Piotra (zrealizowanych w 1066 w ówczesnym Kontantynopolu, na zamowienie Pantaleone de Comite Maurone) oraz sufit w złoconych kasetonach.